Jestem córką rolnika – a niektórzy uważają, że oznacza to, że jestem mniej warta od innych ludzi.

W zbiorowej wyobraźni życie na wsi jest często postrzegane jako ideał: wschód słońca nad polami, rodzinne posiłki, rustykalna i ciepła prostota. Jednak dla Melanie obraz ten szybko stał się ciężarem. Córka rolników uprawiających słodkie ziemniaki zaczynała dzień na długo przed świtem, piętnaście kilometrów od małego miasteczka, w którym królowały nienaganne białe trampki i perfekcyjnie ułożone fryzury.
Kiedy Melanie otrzymuje stypendium do prestiżowej prywatnej szkoły średniej , myśli, że zrobiła krok w stronę spełnienia swoich marzeń. Ale rzeczywistość jest brutalniejsza. Gdy tylko przybył, ubrany w dżinsy przesiąknięte zapachem rodzinnej stodoły , komentarze posypały się gęsto i szybko: „Ugh, mieszkasz na farmie czy co?” „rzuca mu przyjaciółka, z szyderczym uśmiechem na ustach. Pomiędzy żartami o traktorach i protekcjonalnymi spojrzeniami Mele postanawia milczeć, przekonana, że ​​jej korzenie są ciężarem, który lepiej byłoby ukryć.

Ciasto, trochę korzeni… i kliknięcie

Punkt zwrotny nastąpił w najmniej oczekiwanym momencie:  podczas zwykłej wyprzedaży charytatywnej . Każdy uczeń musiał przynieść coś na sprzedaż. Melanie, wierna swoim korzeniom, przygotowuje sześć ciast ze słodkich ziemniaków,  według przepisu swojej rodziny . W dwadzieścia minut wszystko jest sprzedane. A co lepsze: Loic, popularny chłopak o  dyskretnym i życzliwym charakterze , pyta ją, czy mogłaby przygotować coś takiego dla jego matki.

To kluczowy moment. Po raz pierwszy Mele zdaje sobie sprawę, że to, co ukrywała ze wstydem, mogło w rzeczywistości budzić  ciekawość i podziw . Wspierana przez swoją doradczynię, Panią Belle, odważyła się podjąć kolejny krok: założyć  „Les Racines de Mele”, małą firmę produkującą rzemieślnicze tarty . Zamówienia spływają strumieniem, nauczyciele proszą o mini-ciasta na swoje spotkania, a nawet  dziewczynka z kucykiem prosi o… swój słynny przepis!