To był zwykły dzień w starej podmiejskiej szkole średniej.
Dzwonek właśnie zadzwonił, a uczniowie zajmowali swoje miejsca, na wpół znudzeni, na wpół zmartwieni: nadszedł czas, aby zebrać swoje prace.

Profesor wszedł powoli. Mężczyzna w pewnym wieku, w wyblakłym garniturze, ale z żywymi oczami. Miał ten szczególny spokój tych, którzy widzieli o wiele więcej, niż mówią.

Zaczął rozdawać papiery, wykrzykując nazwiska jedno po drugim.
Studenci nerwowo przeglądali swoje papiery, niektórzy z radością, inni z rozczarowaniem.