Największy skamieniały ludzki gówien, jaki kiedykolwiek znaleziono, pochodzi od chorego wikinga

Fakt, że kompletny okaz przetrwał tak długo, jest imponujący i potrzeba więcej informacji. Skąd wiedzą, że to od wikinga? Składniki użyte w tej epickiej produkcji mogą dać pewne wskazówki. „Nie był to wielki zjadacz warzyw” – napisał Guardian w 2003 r. – „raczej żywił się dużymi ilościami mięsa i zbóż, takich jak otręby, pomimo obecności w tym samym miejscu pestek owoców, łupin orzechów i innych odchodów zawierających substancje z warzyw, takich jak pory”.

To wszystko brzmi całkiem normalnie, ale jelita wikingów również były pełne stworzeń. W 2016 r. na stronie internetowej Spangenhelma pojawiła się informacja o „obecności kilkuset jaj pasożytów (trichus)”, co „sugeruje, że pacjent był zarażony robakami jelitowymi (ascaris)”. Ci niechciani najeźdźcy mogą powodować poważne problemy zdrowotne. BBC opisuje problemy zdrowotne takie jak „bóle brzucha, biegunka i zapalenie jelit”. Jeśli jest dużo robaków, sytuacja się pogarsza, ponieważ „objawy mogą przypominać objawy wrzodów żołądka i dwunastnicy”. Pasożyty nie są także znane ze swojej nieruchomej natury. Dorośli „mogą migrować z jelit i przedostawać się do innych organów, gdzie mogą wyrządzić poważne szkody, a nawet przedostać się do takich miejsc jak ucho i nos nieszczęśnika”.

Przyjemniejszą wiadomością jest to, że ten śmierdzący eksponat muzealny wyceniono na niezwykłe 39 000 dolarów. W artykule z 1991 r. w Wall Street Journal na temat koprolitu zacytowano nawet źródło, które stwierdziło, że jest on „tak cenny jak klejnoty koronne”.

Brytyjska stacja telewizyjna Channel 4 zajęła się w 2003 r. problemem zaschniętych odchodów, pozwalając widzom dostrzec, co starożytna kupa może powiedzieć o przeszłości. Według nich, „jeśli pewnego dnia uda nam się wyodrębnić i przeanalizować DNA z kału, być może uda się ustalić, jaki rodzaj flory miał ten Wiking w swoich jelitach”.

Ci, którzy myślą, że eksponowanie odchodów może prowadzić do nudnego życia, są w błędzie. W rzeczywistości groziła jej katastrofa. Rok 2003 był znaczący dla banku Lloyd’s Coprolite, ponieważ został zniszczony przez niczego niepodejrzewającego nauczyciela. W tamtym czasie w artykule Guardian napisano, że „wszystko było w porządku, dopóki dwa tygodnie temu ekspozycja nie zawaliła się w rękach nieszczęsnego nauczyciela, a spadając na ziemię, skalna masa rozpadła się na trzy części”. Mówisz o potencjalnie delikatnej sytuacji. Co się dzieje, gdy skamieniałe odchody ulegają uszkodzeniu? Oczywiście, że są starannie sklejone! W ten sposób zrekonstruowano kupę tak, jakby była rzymską wazą lub aztecką tabliczką.

Mamy nadzieję, że przy starannej konserwacji koprolit Lloyds Bank przetrwa wiele lat. Dla osoby, której dieta stała się przyczyną powstania artefaktu, była to po prostu funkcja fizjologiczna. Wieki później eksperci są zachwyceni, że udało im się to odkryć.