Nie widziałem mojej córki od 13 lat. Wczoraj dostałem list od wnuka, o którego istnieniu nie wiedziałem.

“Proszę, przyjdź i mnie zabierz .

Luc nie zastanawiał się ani chwili. Wsiadł w pierwszy pociąg.

Serce waliło mu jak młotem, w głowie kłębiło się mnóstwo pytań, ale jednego był pewien: musiał do niego pójść.

Poruszające spotkanie

Po przybyciu do ośrodka wita go  Madame Moreau , łagodna i troskliwa wychowawczyni. Opowiada mu o tym, przez co   przeszła Camille : ciąża w wieku nastoletnim, odrzucenie przez własną matkę, lata zmagań i niechęć partnera do przyjęcia dziecka.

Noemu powierzono tam opiekę z nadzieją na lepszą przyszłość.

Pewnego dnia dowiaduje się o Lucu, przeszukuje rzeczy swojej matki, znajduje imię i pisze.

A potem spotkanie. Mały chłopiec o niebieskich oczach identycznych jak Camille, ze starą miniaturową ciężarówką w rękach i nieśmiałym głosem:
„Przyszedłeś!”

Luc czuje, jak jego serce zaciska się wokół tej małej istoty, jakby w końcu odnalazł cząstkę siebie.

Nowa strona do napisania

Nic jeszcze nie jest oficjalne. Procedury administracyjne, testy i dochodzenia wciąż będą musiały zostać zakończone.
Ale Madame Moreau jest pewna siebie.

A Luke po raz pierwszy od lat czuje się żywy i pełen nowej nadziei.

Nie wie, co go czeka, ale wie jedno: nie zostawi  już Noaha  samego.

Bo czasami życie daje drugą szansę. I tym razem  Luc jest gotowy ją chwycić obiema rękami .

Czasami los puka do drzwi, gdy najmniej się tego spodziewamy…