Pasta di mandorle: la ricetta originale per prepararla in casa

DO PASTY MIGDAŁOWEJ

MIGDAŁY ŁUSKANE: 150 g
CUKIER GRANULOWANY: 150 g
WODA: 40 ml
MIÓD: 1 łyżka
EKSTRAKT Z WANILII (OPCJONALNIE): do smaku
DO PAST MIGDAŁOWYCH

OBRANE MIGDAŁY: 250 g
CUKIER PUDER: 250 g
BIAŁKO JAJKA: 60 g
EKSTRAKT Z WANILII: 1 łyżeczka
AROMAT MIGDAŁOWY: 1/2 fiolki
CYTRYNA: 1
CUKIER: do smaku
KANDYZOWANE WIŚNIE: do smaku
Jak przygotować pastę migdałową
Krok 1: Przygotowanie pasty migdałowej rozpoczynamy od ugotowania migdałów w rondlu z wrzącą wodą przez 3 minuty; Następnie odcedź je i dokładnie osusz kuchennym ręcznikiem.

Krok 2: Gotowanie jest niezbędne, aby bez problemu usunąć zewnętrzną skórkę: wystarczy ścisnąć migdały kciukiem i palcem wskazującym, a łatwo odpadną. Upewnij się więc, że są dobrze wysuszone; w przeciwnym wypadku włóż je do gorącego piekarnika nagrzanego do 100°C na kilka minut.

Krok 3: Teraz włóż migdały do ​​robota kuchennego i miksuj, aż uzyskasz drobną mąkę. Aby zapobiec przegrzaniu i wyciekaniu oleju, wykonuj czynności w regularnych odstępach czasu, zachowując kilka sekund przerwy między każdym obrotem.

Krok 4: W małym rondelku, na średnim ogniu, zagotuj syrop z wody i cukru. Gdy cukier się rozpuści, dodaj ekstrakt waniliowy i miód.

Krok 5: Następnie dodaj mąkę migdałową do syropu i dokładnie wymieszaj drewnianą łyżką.

Krok 6: Przenieś mieszankę na blat i pozwól jej ostygnąć przez kilka minut, rozkładając ją na papierze do pieczenia.

Krok 7: Kiedy woda jest jeszcze ciepła, ale nie wrząca, zagniataj pastę migdałową rękoma, aby ją ubić i dobrze wymieszać składniki; Następnie nadaj ciastu walcowaty kształt.

Krok 8: Następnie zawiń ciasto w folię spożywczą, szczelnie je zwiń i włóż do lodówki, aby stwardniało, na co najmniej 4 godziny, a najlepiej na całą noc.

Krok 9: Po odczekaniu, aż migdały odpoczną, możesz użyć ich do słodkich wypieków.

Jak przygotować sycylijską pastę migdałową
Krok 10: Aby przygotować pastę migdałową, wykonaj czynności opisane powyżej, aby uzyskać mąkę migdałową. Następnie przełóż ją do miski, dodaj cukier i aromaty, a następnie stopniowo dodawaj białko. Wyrabiaj najpierw drewnianą łyżką, a następnie ręcznie przez około 5 minut. Powinno powstać zwarte, ale miękkie ciasto. Jeśli mieszanka jest zbyt rzadka, dodaj odrobinę mąki migdałowej; Jeśli natomiast ciasto jest za suche, należy dodać łyżkę białka. Uformuj cukierki za pomocą rękawa cukierniczego z szeroką końcówką lub zrób ręcznie kulki o wadze około 15 g, tak jak my to zrobiliśmy. Następnie obtocz je w cukrze granulowanym i zrób wgłębienia, do których włożysz kandyzowane wiśnie lub migdały. Pozostaw ciastka w lodówce na co najmniej 12 godzin, a następnie piecz w temperaturze 170°C przez 15 minut; powinny lekko zbrązowieć. Wyjmij ciastka migdałowe z piekarnika, pozostaw do całkowitego ostygnięcia i podawaj.

Wskazówka:
Idealna do przygotowywania różnych rodzajów deserów, pasta migdałowa świetnie nadaje się do przygotowania pysznych tart: na klasycznym kruchym cieście połóż krążek o grubości około 3 mm, posmaruj go dżemem wiśniowym i udekoruj płatkami migdałów, aby przypomnieć sobie smak środka. Następnie piec w temperaturze 180°C przez około 30 minut lub do uzyskania złotego koloru.

Przechowywanie
Pastę migdałową można przechowywać w lodówce, owiniętą w folię spożywczą, przez kilka tygodni. Aby mieć go zawsze pod ręką, można przygotować go w większych ilościach, podzielić na porcje po 200 gramów i zamrozić. Natomiast pastę migdałową można przechowywać w temperaturze pokojowej przez 2–3 tygodnie, w szczelnym pojemniku lub puszce.

Pochodzenie i historia
Jak to często bywa w przypadku tradycyjnych przepisów, pochodzenie pasty migdałowej jest mało znane. Wydaje się, że podobny preparat, bazujący na suszonych owocach i cukrze trzcinowym, był szeroko rozpowszechniony wśród ludności arabskiej już w VI wieku: według legendy to właśnie w okresie panowania muzułmanów na wyspie pasta migdałowa dotarła na Sycylię. Jednakże druga wersja wydaje się być bardziej wiarygodna, która umiejscawia narodziny deseru w klasztorze Martorana w Palermo pod koniec 1100 roku. Klasztor został przyłączony do kościoła Santa Maria dell’Ammiraglio, nazwanego na cześć Giorgio d’Antiochia, który był w rzeczywistości admirałem ówczesnego króla Rogera II. Związek z koroną, nawet jeśli pośredni, prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego pastę migdałową nazywa się również pastą królewską: jej dobroć sprawiła, że ​​stała się ulubioną pastą