Użytkownicy Internetu szukają odpowiedzi na temat starych drewnianych przedmiotów, które wyrzuciły ubrania na wiatr

Od starożytnych początków do codziennego użytku

Historia klamerki do bielizny sięga czasów starożytnych. Ludzie używali różnych materiałów do spinania ubrań podczas suszenia, w tym rzeźbionego drewna, kości, a nawet kamienia — często zdobionego dekoracyjnymi wzorami.

To, co obecnie znamy jako współczesne klamerki do bielizny, pojawiło się w XIX wieku. Wczesne projekty były wykonane z litego drewna, zazwyczaj klonu lub brzozy, i składały się z dwóch części połączonych małą sprężyną lub drutem.

Przełomowa nowość w pralniach

Znany nam dziś projekt klamerek do bielizny został opatentowany przez Davida M. Smitha z Vermont w 1853 roku. Zgodnie z jego patentem z 25 października tego roku, jego klamerki do bielizny „są połączone ze sobą” za pomocą drutu, „tak że dwie dłuższe nogi można przesuwać ku sobie i jednocześnie rozsuwać krótsze”.

Mechanizm zaciskowy pozwalał na pewne zamocowanie szpilek na ubraniach bez ich uszkodzenia, a sprężyna gwarantowała, że ​​ubrania pozostaną zapięte nawet w wietrzne dni.

Smith napisał w patencie: „Moja ulepszona klamerka do ubrań ma jeszcze jedną, bardzo ważną zaletę, w porównaniu ze zwykłą klamerką. Jest to, że nie może się odczepić od ubrania pod wpływem wiatru, jak to się dzieje ze zwykłą klamerką, co jest poważnym problemem dla praczek”.